De zeven koopwoningen staan op een gemeenschappelijke basis,
die als een plint onder alle huizen doorloopt. Elk huis heeft hierin
een ruimte van 10 x 10 meter, die vrij indeelbaar is. Het aanzien
van de gevel kan qua raamindeling en uitstraling eveneens zelf
bepaald worden. Op de plint staat per huis een fraaie slaaptoren. De pastelkleurige volumes zijn telkens 15 graden gedraaid ten opzichte van de toren van de buurman en hebben heel verschillende raamindelingen en plattegronden. De torens hebben lessenaardaken die telkens in een andere richting hellen dan het huis er naast.
Fons Verheijen wilde met dit project een alternatief bieden voor de bekende twee-onder-een-kap woning. Bewoners hebben er vaak behoefte aan om een eigen stempel op een woning te zetten door verbouwing of aankleding, wat een chaotisch beeld oplevert. Hier zijn de verschillen zodanig voorgebakken dat verdere individualisering juist mogelijk is zonder het totaalbeeld geweld aan te doen.
